Eigenlijk begint het proces van loslaten al bij de geboorte, waarbij je de baby letterlijk van je moet losmaken door de navelstreng door te knippen. Vanaf dat moment volgen de stappen zich in een rap tempo op. Denk maar aan de eerste keer logeren, de peuterspeelzaal, naar school, spelen bij een vriend/vriendinnetje en dan uiteindelijk de puberteit, waarbij je puber wil gaan stappen, doorhalen, blijven pitten bij vrienden en uiteindelijk die laatste stap: zelfstandige woonruimte. Maar hoe doe je dat als ouders?
Geen klein kind meer
Als ouder begint het loslaten vaak met het erkennen dat je kind geen klein kind meer is, maar een individu dat zijn eigen identiteit, voorkeuren en pad in het leven ontwikkelt. Dit besef kan lastig zijn, maar het is ook een mooie kans om je kind als een uniek persoon te zien groeien en zich te ontwikkelen. De kunst van het loslaten betekent niet dat je je kind aan zijn lot overlaat, maar dat je een ondersteunende gids wordt die ruimte geeft voor zelfontdekking en zelfstandigheid.
Rond welke leeftijd?
De vraag naar ‘de juiste leeftijd’ om te beginnen met het loslaten, hangt sterk af van het kind en de situatie. Rond de leeftijd van 12 of 13 jaar beginnen veel ouders te merken dat hun kind meer onafhankelijkheid zoekt. Dit is een natuurlijk moment om te beginnen met het geven van meer verantwoordelijkheden, zoals zelfstandig naar school gaan of keuzes maken over vrijetijdsbesteding. Het is belangrijk om dit proces geleidelijk aan te gaan, steeds afwegend wat je kind aankan.
Voor ouders kan dit proces gepaard gaan met een wirwar aan emoties. Het kan gevoelens van angst, verlies, maar ook trots en vreugde oproepen. Het zien van je kind dat zelfstandige stappen zet, kan zeer bevredigend zijn, maar het kan ook zorgen en twijfels met zich meebrengen. Communicatie speelt hierbij een cruciale rol. Het delen van je gevoelens met je kind of met andere ouders kan helpen om deze emoties te verwerken en een weg te vinden in het loslatingsproces.
Noodzakelijk
Loslaten is noodzakelijk voor de groei en ontwikkeling van het kind. Het stelt hen in staat om zelfvertrouwen en zelfredzaamheid te ontwikkelen, essentiële vaardigheden voor hun toekomst. Door ruimte te geven om eigen beslissingen te nemen en fouten te maken, leren kinderen verantwoordelijkheid te dragen voor hun acties en groeien ze uit tot onafhankelijke, veerkrachtige volwassenen.
Het loslatingsproces is echter niet eenzijdig. Het vereist ook dat ouders hun eigen weg vinden in hoe ze hun rol als ouder zien veranderen. Het betekent soms dat je je eigen angsten onder ogen moet zien en vertrouwt op de opvoeding en waarden die je je kind hebt meegegeven. Het is een tijd van zelfreflectie en soms van aanpassing aan een nieuwe dynamiek binnen het gezin.
Extra informatie
Je puber voor het eerst alleen op vakantie
Toen was je kind ineens een puber
Tijden veranderen, en pubers ook!
Bronvermelding
Tekst: Marion Middendorp
© afbeelding: 123rf.com
